W tym tygodniu dzieci zapoznają się z prawami i obowiązkami dzieci na całym świecie. Zastanowią się co różni, a co łączy dzieci na ca­łym świecie. Pozyskamy infor­macje na temat różnic i podobieństw rówieśników w różnych krajach. Porozmawiamy o marzeniach, zastanawiając się nad tym co to są marzenia, czy są potrzebne, i czy wszystkie się spełniają. Dzieci opowiedzą o swoich ulubionych zajęciach i zabawach. Zapoznają się z zabawami dzieci z różnych stron świata. Rozwiną kompetencje językowe poprzez analizę i syntezę głosek i sylab w słowach.

Jak mogą Państwo w codziennych aktywnościach wesprzeć swoje dziecko?

Aby utrwalić wiadomości o prawach dziecka możecie Państwo wspólnie z dzieckiem przeczy­tać książkę lub inną publikację o prawach dziecka. Codzienne aktywności i zdarzenia będą również dobrym pretekstem do rozmowy i do utrwalania wiedzy o prawach dziecka. Warto podkreślać, że prawa zawsze idą w parze z obowiązkami, wspólnie ustalić codzienne obowiązki dziecka. Podczas rozmowy na temat dzieci (i dorosłych) innej narodowości warto zwracać uwagę na to, co nas łączy.

Karty pracy do uzupełnienia: Nowe przygody Olka i Ady, str. 54- 59

1. Zabawy ruchowe dla dzieci

https://www.youtube.com/watch?v=m2WsGrvCx_

2. Śmiecholandia”

Recytujemy fragment wiesza. W  odpowiednich momentach dzieci nabierają powietrza i jak najdłużej na jednym wydechu naśladują różne rodzaje śmiechu – na dźwiękach wysokich lub niskich, głośno lub cicho itp.

Śmiecholandia

(Ewa Małgorzata Skorek)

W Śmiecholandii – państwie małym,

słynnym w świecie prawie całym,

ludzie śmieją się tu wszyscy:

obcy krewni, dalsi bliscy.

Śmieją się panowie (…):

– Ho, ho, ho…

Śmieją się panie (…):

– Ha, ha, ha…

Śmieją się chłopcy (…):

– Ha, ha, ha…

Śmieją się dziewczynki (…):

– Hi, hi, hi…

Śmieje się staruszka wprost do twego uszka:

– He, he, he…

(…)

3. Zabawy zręcznościowe

https://www.youtube.com/watch?v=bB2UobM8yVg

4. „Rodzinna czytanka” – przeczytaj z rodzicem tekst wyrazowo-obrazkowy. Pytania do tekstu i zadania.

– Podziel na sylaby nazwy wszystkich obrazków,

– Na jaką głoskę zaczynają się i kończą podane obrazki.

– Jaką nazwę nosiła ulica przy, której stał rodzinny dom?

– Jak ma na imię mama?

 – Co lubią dzieci?

RODZINNA-CZYTANKA

Nasze prawa i obowiązki

1. Piosenka o prawach dziecka– wysłuchanie piosenki. Zapraszamy dzieci do uważnego słucha­nia utworu: Za chwilę posłuchamy piosenki, która mówi nam o prawach dzieci na całym świecie. Poproszę was, żebyście podczas słuchania postarali się zapamiętać, o jakich prawach dziecka śpiewają dzieci w piosence.

https://www.youtube.com/watch?v=Mudintn3BM4

Piosenka o prawach dziecka

sł. i muz. Jerzy Kobyliński

Mam prawo żyć,

Mam prawo być sobą,

Czuć się bezpiecznie, wolną być osobą.

Mam prawo kochać i kochanym być,

Nie można mnie krzywdzić, poniżać i bić.

Mogę się śmiać,

Może się dziać pięknie,

Pragnę być zdrowy, rosnąć w swoim tempie.

Mam prawo wybrać sam przyjaciół swych,

Nie można mnie zmuszać do uczynków złych.

Ref.: Dziecka prawa poważna sprawa, Dziecka prawa to nie zabawa.

Mam prawo śnić, mam prawo być inny,

Mogę być słabszy, lecz nie czuć się winny.

Mam prawo śpiewać głośno, kiedy chcę,

Mam prawo płakać cicho, gdy mi źle.

Ref.: Dziecka prawa poważna sprawa, Dziecka prawa to nie zabawa.

Prosimy aby dzieci, by opowiedziały, o czym jest piosenka, o jakich prawach dziecka jest w niej mowa.

Zalacznik 1- prawa dziecka

2. Prawa dzieci

https://www.youtube.com/watch?v=zwS_J432Skc

3. „Prawda – nieprawda” – zabawa ćwicząca logiczne myślenie. Wypowiadamy różne zdania. Jeśli zdaniem dzieci zdanie jest prawdziwe, klaszczą, jeśli nieprawdziwe – tupią nogami. Przykładowe zda­nia:

– Nikt nie może mnie zmuszać do robienia złych rzeczy.

– Mogę zmusić kolegę, żeby grał ze mną w piłkę.

– Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi.

– Mam prawo do tajemnic i własnego zdania.

– Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić i bić.

4. Piosenka – Moja fantazja – wysłuchanie nagrania piosenki i omówienie jej treści.

Moja fantazja

muz. Krzysztof Marzec, sł. Ewa Chotomska

Ref.: Bo fantazja, fantazja, bo fantazja jest od tego, aby bawić się, aby bawić się, aby bawić się na całego.

To szkiełko wszystko potrafi,

na każde pytanie odpowie.

Wystarczy wziąć je do ręki

i wszystko będzie różowe.

Wystarczy wziąć je do ręki,

dosypać ziarnko fantazji

i już za chwilę można

dolecieć aż do gwiazdy.

Ref.: Bo fantazja, fantazja…

To szkiełko nigdy nie płacze,

Zawsze jest w dobrym humorze.

To szkiełko wszystko rozumie,

Każdemu chętnie pomoże.

Wystarczy wziąć je do ręki,

Ziarnko fantazji dosypać

i już za chwilę można

z panem Kleksem w świat pomykać.

Ref.: Bo fantazja, fantazja…

https://www.youtube.com/watch?v=n54cY8RekAI

Po wysłuchaniu piosenki zadajemy dzieciom pytania:

–Jakie było szkiełko z piosenki?

-Co sprawiło, że można było dolecieć aż do gwiazd?

– Jak inaczej możemy nazwać fantazję?

Odtwarzamy jeszcze raz nagranie piosenki, a dzieci starają się zaśpiewać refren. Przeprowadzamy z dziećmi rozmowę na temat marzeń. Zadajemy pytania:

– Co to są marzenia?

– Czy wy macie jakieś marzenia?

-Czy wszystkie marzenia się spełniają?

– Czy marzenia są potrzebne?

Zwracamy uwagę, że wszyscy mamy marzenia, i dzieci i dorośli ale nie wszystkie mogą się spełnić. Możemy dzieciom opowiedzieć o swoich marzeniach.

5. „Pociąg marzeń” – przygotowanie gazetki

Potrzebne materiały: kartki, czasopisma, gazety, kolorowanki, kredki

Z czasopism, gazet, kolorowanek dzieci wycinają ob­razki przedstawiające różne sprzęty i przedmioty do zabawy (np. piłki, drabinki, skakanki) i naklejają na kartki w formacie A4. Mogą dorysować niektóre elementy lub ramki, komponować obraz tech­niką kolażu. Łączymy wszystkie kartki (w formie gazetki lub innej) i tworzy w ten sposób „pociąg marzeń.

6. „Na Wyspę Marzeń zabiorę…” – ćwiczenie pamięci.

Rozpoczynający grę mówi: Na Wyspę Marzeń zabiorę… Pierwsza osoba  kończy zdanie nazwą przedmiotu. Kolejne powtarza nazwę po­daną przez pierwszą osobę  i dodaje swoją itd. Zabawa trwa do czasu, aż ktoś się pomyli. Zabawę można przeprowadzić angażując wszystkich członków rodziny.

1. Ćwiczenie logopedyczne – „Do przedszkola rankami” – doskonalenie prawidłowej pionizacji języka i umiejętności realizacji głoski „r”. Prowadzący recytuje wierszyk fragmentami, a  przedszkolaki powtarzają za nim. Należy zadbać o prawidłową artykulację wyrazów.

Do przedszkola rankami

(Dominika Góra)

Do przedszkola rankami

idą dzieci z rodzicami:

na piechotę drepce Darek,

deskorolką pruje Marek,

bardzo sprytna ruda Jolka

rusza ostro już na rolkach,

no a Karol, powiem szczerze,

pędzi z tatą na rowerze.

2. Zabawy ruchowe

 „Skoki przez drabinkę”

Wykonaj drabinkę, np. z gazety. Wystarczy pociąć ją na 5-centymetrowe paski, które ułożycie na ziemi na wzór drabinki. Zadanie dziecka polega na sprawnym przeskakiwaniu kolejnych szczebelków.

3. Dzieci świata – wiersz

Wincenty Faber

W Afryce w szkole na lekcji,

Śmiała się dzieci gromada,

Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,

Że gdzieś na świecie śnieg pada.

A jego rówieśnik Eskimos,

Też w szkole w chłodnej Grenlandii,

Nie uwierzył, że są na świecie

Gorące pustynie i palmy.

Afryki ani Grenlandii

My także jak dotąd nie znamy,

A jednak wierzymy w lodowce,

W gorące pustynie, w banany.

I dzieciom z całego świata,

chcemy ręce uścisnąć mocno

i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,

jak i z nas samych wyrosną.

Rozmawiamy z dziećmi na temat treści wiersza. Zadajemy pytania:

– Z czego śmiały się afrykańskie dzieci i dlaczego?

– Gdzie mieszkają Eskimosi?

– O czym nie wiedziały dzieci w Grenlandii?

–  Co łączy dzieci na całym świecie?

Prowadzimy rozmowę, zachęcając dzieci do swo­bodnych wypowiedzi o dzieciach z różnych zakątków Ziemi:

– Czy byliście kiedyś w innym kraju?

–  Czy byliście kiedyś na innym kontynencie?

–  Jakich ludzi tam spotkaliście?

– Jakie dzieci spotkaliście?

– Czy wszyscy mówili tym samym językiem, co wy?

– Co ich od was różniło?

– Co było podobne?

4. Dzieci z różnych stron świata

Znajdź parę – doskonalenie percepcji wzrokowej. Przed zajęciami przecinamy na dwie części obrazki ilustrujące postaci z tego samego państwa . Na podłodze rozkładamy po 1 obrazku z pary.  Dzieci losują obrazek z drugą częścią i  szukają pasującej do niej pary. Dzieci sprawdzają, czy znalazły właściwą parę, przykładając do siebie dwie części obrazka.

Zalacznik 2 – dzieci swiata

Dzisiaj:

– nauczymy się piosenki i będziemy śpiewać

– będziemy ćwiczyć nasze poczucie rytmu,

– wykonamy pracę plastyczną

1. Ćwiczenie „Słuchamy rytmu”. Rodzic przygotowuje dwa drewniane klocki, wygrywa na nich rytm, a dziecko reaguje na ustalone sygnały:

– szybki rytm – maszeruje do rytmu,

– mocne uderzenie – robi przysiad,

– dwa mocne uderzenia – dwa kroki  do tyłu,

– bardzo szybkie, miarowe uderzenia – biega na placach.

2. Słuchanie piosenki pt. „Jesteśmy dziećmi” (wyk. Śpiewające Brzdące).

https://www.youtube.com/watch?v=7K3_mSb1zRQ

Tekst piosenki:

1.Czy jesteś z Afryki,
Czy też z Ameryki,
Nie jest ważne gdzie mieszkamy,
Bo jesteśmy tacy sami.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

2.Czy mówisz po polsku,
Czy też po japońsku,
Wszyscy dobrze rozumiemy,
Czego tak naprawdę chcemy.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

• Rozmowa na temat piosenki:

– Jaki był nastrój piosenki?

– O czym była piosenka?

– Czego potrzebują wszystkie dzieci?

• Posłuchaj piosenki jeszcze raz i naucz się na pamięć pierwszej zwrotki i refrenu.

3. Ćwiczenie „Zaklaszcz tak jak ja” – kształtowanie poczucia rytmu

Dziecko maszeruje w rytmie nagrania piosenki. Podczas przerwy w muzyce rodzic recytuje fragmentami pierwszą zwrotkę piosenki zgodnie z rytmem,a dziecko powtarza tekst rytmicznie klaszcząc.

• Jeśli znasz już słowa pierwszej zwrotki i refrenu zaśpiewaj ją rodzicom lub rodzeństwu.
• Zaśpiewaj piosenkę na sylabach na na.
• Włącz jeszcze raz piosenkę możesz swobodnie się poruszać w jej rytm, na przerwie w muzyce zastygasz w bezruchu.

4. Jesteśmy różni, a jednak tacy sami – rozwijanie umiejętności wypowiadania się na zadany temat. Rozmawiamy z dziećmi na temat postaci z fotografii. Dzieci zwracają uwagę na charakterystyczne cechy ludzi z różnych stron świata, podkreślając różnice w wyglądzie. Na koniec starają się znaleźć cechy wspólne.

Zalacznik 3 – ludzie swiata

5. Dzieci świata kolorowanki

Zalacznik 4 – dzieci swiata kolorowanka

6. Praca plastyczna: Portret.

Potrzebne materiały: pudełko po jajkach (10 szt.), nożyczki, klej, farby, mazaki, kredki, papier kolorowy

https://www.youtube.com/watch?time_continue=73&v=-ymBWFDo-7w&feature=emb_logo

http://krokotak.com/2019/08/egg-carton-portraits/

1. Gimnastyka – Duży skok – mały skok

https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M

2. Z wizytą u moich rówieśników

Kolorowy pociąg– wysłuchanie wiersza S. Daraszkiewicza i rozmowa na temat jego treści.

Jedzie, jedzie pociąg dookoła świata,

w barwnych chorągiewkach, kolorowych kwiatach.

A w pociągu olbrzymia gromada,

i na każdej stacji ktoś jeszcze dosiada.

Wsiadajcie pasażerki i pasażerowie,

lecz niech każdy o sobie opowie.

Ja jestem Murzynka, mam kręcone włosy,

daję wam w podarku dwa duże kokosy,

a może nie wiecie, co to znaczy kokos?

To palmowy orzech, co rośnie wysoko

W niskim ukłonie czoło chylę,

mam dla was figi i daktyle.

Przyjeżdżam do was na wielbłądzie,

kto ma odwagę, niech wsiądzie.

Mam dwie pałeczki zamiast łyżeczki

i pałeczkami jem ryż z miseczki.

Piszą pędzelkiem, sypiam na matach,

a mój podarek – chińska herbata.

Na zielonym stepie stado wołów pasam,

łapię dzikie konie za pomocą lassa.

Lasso to jest długa, bardzo długa lina,

a moja ojczyzna zwie się Argentyna.

Francja jest złota i zielona,

Francja ma słodkie winogrona.

Rodacy moi z tego słyną,

że robią wino, dobre wino.

Jedzie, jedzie pociąg dookoła świata,

w barwnych chorągiewkach, w kolorowych kwiatach.

Kolorowy pociąg wesoła muzyka,

a więc proszę wsiadać, proszę drzwi zamykać.

Już ruszył nasz pociąg i gwiżdże, i mknie.

Jak dobrze, jak milo, że zabrał i mnie.

Śpiewamy piosenkę, bębenka nam brak,

a koła wirują: tak, tak, tak, tak, tak.

Prowadzimy z dziećmi rozmowę na temat treści wiersza:

– Jakiej narodowości dzieci wsiadały kolej­no do pociągu?

–  Jak nazywają się kraje, z których pochodziły?

– Czy pamiętacie, w jakiej kolejności wsiadały dzieci?

– Kto pierwszy wsiadł do pociągu?

– Kto wsiadł ostatni?

–  Jak myślicie, kto przyjechał na wielbłądzie?

– Kto je ryż pałeczkami?

–  Jak się jeszcze przedstawiło chińskie dziecko?

– Jak spędza dzień dziecko w Argentynie?

– Z czego słynie Francja?

 – Co można powiedzieć o dziecku z Polski – jak wygląda, co lubi robić, co lubi jeść?

–  Czy wszystkie dzieci w Polsce są takie same?

– Czy w rzeczywi­stości dzieci opisane w wierszu zawsze tak wyglądają i się zachowują?

 Zwracamy uwagę na to, że dzieci w wierszu są przedstawione w bardzo uproszczony sposób. W rzeczywistości niezależnie od regionu świata, który zamieszkują, mogą różnie wyglądać, lubić różne rzeczy. Wszystkie dzieci na świecie łączy chęć zabawy, miłość do opiekunów itp.

 3. Piosenka z repertuaru Majki Jeżowskiej: Kolorowe dzieci

https://www.youtube.com/watch?v=Y_kIVuTfVk4

4. Nasze zabawy

„Zabawy dzieci z różnych stron świata” – rozmowa z dziećmi na temat ich ulubionych zajęć, zabaw oraz zabaw dzieci innych narodowości. Opowiadamy o zabawach, które znane są również w Polsce, ale pod innymi nazwami. Prosimy dzieci, aby spróbowały odgadnąć ich nazwy. Następnie przeprowadzamy z dziećmi kilka zabaw pochodzących z różnych stron świata. Wskazujemy kraje na mapie.

PAKISTAN – Rangoli.

Ta egzotyczna zabawa polega na tworzeniu barwnych kompozycji-obrazów na ziemi lub asfalcie. Narysujcie dowolny kształt lub wzór, łatwy do wypełniania. Może to być np. jakiś duży kwiat, fantazyjny domek czy mandala. Teraz należy „pokolorować” obraz barwnymi
i niezwykłymi „wypełniaczami”: trawą, kamyczkami, płatkami kwiatów, listkami itp.

STANY ZJEDNOCZONE – Podchody

Za praojców tej zabawy uważa się powszechnie północnoamerykańskich Indian. Dzieciom sprawia ona największą frajdę wtedy, gdy rozgrywa się w lesie. Podchody polegają na tym, że ich uczestnicy dzielą się na dwie grupy (musi więc brać w nich udział więcej niż jeden dorosły) i jedna grupa dzieciaków wychodzi w teren wcześniej o jakieś pół godziny, po czym „ucieka”, zostawiając po drodze strzałki, ślady i zadania do rozwiązania (listy) dla przeciwników, czyli drugiej grupy, która musi ją dogonić.

GHANA – Pilolo!

W tym kraju wiele dzieci ma ograniczony dostęp do zabawek, ale maluchy wiedzą, jak się rozerwać i bez nich! Do Pilolo potrzeba kamyków (jeśli gra toczy się na trawie) lub monet (gdy gracie na podłożu pełnym kamyczków lub w domu). Na ziemi narysujcie linię lub połóżcie na dywanie sznurek. Wybierzcie spośród uczestników gry (musi ich być min. czterech) szefa. Będzie on dawał sygnał do startu i decydował, kto wygrał dany wyścig. Teraz gracze muszą się odwrócić tyłem do linii, a szef pochowa w trawie czy porozkłada na ziemi lub dywanie kamyczki (monety). Gdy szef da sygnał, gracze stają przodem do linii i na hasło „Pilolo!” zaczynają wyścig w poszukiwaniu kamyka czy monety. Kto pierwszy znajdzie
i najszybciej przybiegnie z powrotem za linię, dostaje od szefa jeden punkt. Szefem są wszyscy zawodnicy kolejno, zmienia się on co wyścig.

AUSTRALIA – Kwadraty

Zręcznościowa gra dla czterech uczestników, do której potrzebna jest piłka. Oto jej zasady: dorosły rysuje na ziemi (nie może to być wysoka trawa) spore kwadratowe pole i dzieli je na cztery równe części. Każdy z powstałych kwadratów musi mieć wielkość co najmniej 2×2 m. Gracze kolejno zajmują jedno takie pole – to ich „królestwa”. Dzieciaki podają sobie piłkę (ale tylko nogami lub ręką, nie wolno jej łapać!), odbijając ją do sąsiada. Zanim zostanie odbita, może dotknąć ziemi na kwadracie danego gracza tylko jeden raz. Jeśli zawodnik nie zdoła piłki po takim trafieniu w jego pole wybić, odpada. Wygrywa grę ten z malców, który zostanie na polu ostatni. Nazywa się go „królem kwadratów”.

HISZPANIA – Przeciąganie liny

Do zabawy wystarczą mocna lina lub gruby sznurek oraz nieduża chustka z materiału (np. bandanka). Chusteczkę zawiąż na supeł na samym środku liny. Podziel dzieci na dwie grupy (zawodników musi być co najmniej dwóch i najlepiej – parzysta liczba). Na ziemi narysuj linię. Każda z grup ma stanąć gęsiego po jej dwóch stronach, w odległości około dwóch kroków. Na twoje hasło „start” dzieciaki zaczynają ciągnąć linę, każda drużyna w swoją stronę. Wygrywają ci zawodnicy, którzy przeciągną chustkę na swoją stronę, za wytyczoną linię, np. o dwa kroki.

INDIE (AZJA) – Rzeka słów.

Ustalamy zakres słów, np. zwierzęta, rośliny. Podajemy pierw­sze słowo, a dzieci dodają kolejne. Każde słowo musi zaczynać się głoską, którą kończyło się poprzednie, np. tygrys – smok. Kto w ciągu 10 sekund nie poda wyrazu, odpada z gry. Także w Polsce dzieci często grają w tę grę i nazywają ją „Podaj słowo”.

NIEMCY – Rybak

Przed rozegraniem pierwszej rundy należy wybrać spośród dzieci „rybaka”. „Rybak” stoi przed dziećmi, które siedzą na krzesłach. Mają dłonie wystawione przed siebie – to ryby. Rybak wodzi jedną ręką wolno pod dłońmi uczestników, wygłaszając tekst: Łowiłem ryby przez noc całą, ale złowiłem ich bardzo mało. Po ostatnim wyrazie próbuje znie­nacka klepnąć w dłoń któreś z dzieci. Aby uniknąć złapania, musi ono błyskawicznie odsunąć rękę. Jeśli rybakowi nie uda się schwytać ryby, musi próbować ponownie. Jeśli mu się powiedzie – następuje zmiana ról.

LIBERIA (Afryka)- Ciepło – zimno

Jedna osoba chowa jakiś przedmiot i daje wskazów­ki pozostałym – w wersji polskiej słowami: „ciepło”, jeśli dana osoba zbliża się do przedmiotu, lub „zimno”, jeśli się od niego oddala; w wersji z Liberii miejsce ukrycia przedmiotu sygnalizuje się nie słowami, ale klaskaniem z różnym natężeniem, w zależności od odległości kryjówki.

PANAMA (Ameryka Środkowa)- Ojciec Szymon każe

Na środku koła stoi ojciec Szy­mon i pokazuje wymyślone przez siebie figury, które reszta uczestników musi wykonać. Potem ojciec Szymon wybiera zmiennika. W polskich przedszkolach dzieci bawią się w tę zabawę, ale pod nazwą „Jeż”. N. może zaproponować, by zabawa była prowadzona w języku angielskim, a dzieci podawały nazwy czynności do pokazywania przez grupę (Szymon każe – Simon says, jedz – eat, skacz – jump, pij – drink, tańcz – dance, czytaj – read).

KOLUMBIA –  Skakanie w workach

Zabawa dzieci kolumbijskich plantatorów kawy, którzy mają pod do­statkiem parcianych worków na ziarenka kawy. Dzieci zostają podzielone na 2 lub 3 zespoły i ustawione w szeregach. Każda drużyna dostaje duży worek (może być to specjalnie uszyty worek 50 cm x 70 cm lub worek na ziemniaki). Dzieci kolejno skaczą w workach do celu i wracają do szeregu, przekazując worek następnemu koledze. Wygrywa drużyna, której wszyscy uczest­nicy jako pierwsi poradzą sobie z tym zadaniem. Utrudnieniem może być skakanie w kapeluszu – plantatorzy noszą białe lub słomkowe kapelusze. Jeśli dziecko zgubi kapelusz, musi założyć go na głowę, zanim zacznie kontynuować skoki.

5. Enchoque” (czyt. enczioke) – praca plastyczna wykonanie zabawki pochodzącej z Boliwii.

Potrzebne materiały: papierowy lub plastikowy kubeczek, kawałek cienkiego sznurka, folia aluminiowa.

Wy­jaśniamy, że Boliwia leży w Ameryce Południowej, jest ponad trzy razy większa niż Polska, mieszkają tam Indianie. Może pokazać ten kraj na mapie. Następnie proponujemy dzieciom wykonanie enchoque. Oryginalne enchoque składa się z drewnianego kijka i drewnianej kuli połączonych sznurkiem. W kuli jest wydrążony otwór. Gracz trzyma kijek i stara się, podrzucając kulkę w powietrze, nadziać ją na pa­tyk. Enchoque można zrobić z papierowego lub plastikowego kubeczka, kawałka cienkiego sznurka i folii aluminiowej (ew. z orzechem włoskim w środku). Dzieci odcinają ok. 50–60 cm sznurka, koń­cówkę kładą na kawałku folii aluminiowej, a następnie zgniatają folię tak, by powstała kulka, a sznurek trzymał się w środku. N. robi grubą igłą lub szpikulcem otwór w dnie kubeczka, przewleka nitkę i zawiązuje supeł.

https://www.youtube.com/watch?v=aObgHjcW1fk